Het besluit viel gisterenavond, terwijl mijn vingers aan elkaar plakten van de knutsellijm. De verkeerde knutsellijm, want anders hadden ze niet aan elkaar geplakt en was ik misschien niet eens tot dit besluit gekomen. Het was echter de verkeerde knutsellijm. Of de verkeerde lenzenvloeistof, dat kan ook nog, waardoor mijn vingers aan elkaar plakten en er ineens een stem in mijn hoofd riep. ‘Dit moet je toch niet willen!!’ Als ik terug denk, klonk het best behoorlijk hysterisch.
Nee, inderdaad. Dit moet ik niet willen. Niet meer althans. Al jaren verdiep ik me in kleine kinderen en waar ze zich mee bezighouden. Eigenlijk zo’n beetje vanaf het embryonale stadium. Als je het sec bekijkt, zelfs nog daarvoor. Voordat ze gemaakt worden, misschien bemoei ik me zelfs met ‘hoe’ ze gemaakt worden.
En om alles te begrijpen wat kinderen bezighoudt, probeerde ik dus gisterenavond mijzelf te verdiepen in de ‘holy slime cult’ van dit moment. Ieder kind maakt namelijk slijm. Er wordt zoveel slijm gemaakt dat er geen lijm meer te koop is. Liters lijm verandert in glibberend en drillend slijm. Met glitters, foamballetjes, nepsneeuw, er worden zelfs hele rollen Oreokoekjes doorheen gegooid. Nooit van Oreokoekjes gehoord? Dat zijn die zwarte koekjes met vanillevulling. Ze zien er aangebrand uit en zo smaken ze ook. Maar kinderen vinden ze lekker. Of hip. Of in ieder geval zoet. Maar je kunt ze dus ook in het slijm gooien. Ach, je kunt alles in het slijm gooien, mits het je lukt om goed slijm te maken.
En bij mij mislukte dat dus. En terwijl ik met mijn handen in het lijm zat, wat geen slijm wilde worden maar wat wel mijn vingers aan elkaar deed plakken, was ik het ineens zat. Ik heb geen kleine kinderen meer. Mijn enige zoon is 14 jaar en flink aan het puberen (wat misschien nog wel erger is dan plakvingers) en eigenlijk interesseert het mij niet (meer) wat de jonkies allemaal voor een hypes najagen. Maar ja, ik heb wel een platform voor jonge ouders. En daar eet ik van, dus moet ik daar mijn best voor doen. Of iemand zoeken die het stokje van mij gaat overnemen. Een jonge, frisse moeder die het nog leuk vindt om alle hypes te volgen omdat haar kinderen daar zelf nog zo enthousiast van worden. En dat idee gaat mij steeds meer aanstaan.
En als ik haar dan heb gevonden, kan ik mij volledig op deze site storten. Samen met mijn liefste lief, die nog niet helemaal tot de 50’ers behoort, maar voor wie het wel met rasse schreden dichterbij komt. Ik verheug me erop, want ik ben immers niet voor niks vorig jaar 50 geworden. Na al die jaren wordt het volgens mij de hoogste tijd dat ik nu eens zelf aan de beurt ben!
Extra info
Bronvermelding
Tekst & foto’s: Marion Middendorp
Leuk! Hier precies dezelfde dilemma’s en overdenkingen.
(Ben ook de kleine kinderen verhalen meer dan zat 🙂
50+ dus, het helpt om het vaak te zeggen: Niet jong, maar ook nog lang niet oud.